Kwas wersenowy, w skrócie nazywany EDTA, to związek o wszechstronnym zastosowaniu. Jest składnikiem kosmetyków, w których m.in. pełni rolę stabilizatora. Coraz częściej stosuje się go także do leczenia – w tym aspekcie największe znaczenie ma przy leczeniu chorób układu krwionośnego, z miażdżycą na czele. Jak w pełni wykorzystywać atuty EDTA i jak go stosować?
Kwas wersenowy (łac. Acidum edeticum) to organiczny związek wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Skrótowe EDTA pochodzi od angielskiej nazwy Ethylenediaminetetraacetic acid. Tradycja stosowania związku sięga wielu dekad – po raz pierwszy podano go w 1938 roku. Działo się to w USA – pacjentami byli pracownicy fabryki akumulatorów, którzy zatruli się ołowiem. W kolejnych latach prowadzono badania, które stwierdziły także dobroczynne działanie przy wiązaniu innych metali ciężkich. Pod tym względem to rzeczywisty eliminator.
Kolejne badanie, kolejny przełom – EDTA w leczeniu miażdżycy
Kwas wersenowy wzbudził ogromne zainteresowanie naukowców w 1957 roku. Ówczesne badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych udowodniły, że EDTA to wartościowy lek na miażdżycę tętnic, pomagający nawet w zaawansowanym stadium schorzenia. W opublikowanych raportach stwierdzono, że jego skuteczne działanie wynika z usuwania wapnia ze złogów fosfolipidowych, co w rezultacie udrażnia naczynia krwionośne. W 1988 roku prowadzono szeroko zakrojone badania na grupie 2870 osób. Przy zastosowaniu EDTA pozytywne zmiany zauważono u 93,45% pacjentów z dusznicą bolesną, 91% pacjentów z zaburzeniami krążenia w kończynach dolnych, a także 54% z zaburzeniami krążenia mózgowego – podaje poradnikzdrowie.pl. To był początek stosowania terapii chelatowych. W USA to popularna metoda leczenia, w Polsce dopiero zdobywa uznanie (a przy tym wzbudza kontrowersje).
Co warto wiedzieć o chelatacji?
W chelatacji stosuje się sole kwasu wersenowego. Skuteczność działania wynika z wchodzenia w reakcję z metalami. ADTA wiąże je, tworząc kompleksy balastowe, rozpuszczalne w wodzie, nie wchodzące w reakcję z płynami ustrojowymi a w konsekwencji wydalane przez nerki. W pierwszej kolejności wiąże się z wapniem z surowicy krwi i tkanek miękkich (jednocześnie nie wypłukując tych z kości – mają zbyt silne wiązania). Działanie kuracji chelatowych nie ogranicza się do zwalczania i zapobiegania miażdżycy. Wypłukiwanie z organizmu pierwiastków takich jak ołów, rtęć, kadm, żelazo, miedź czy arsen działa wielotorowo. To związki, które w nadmiernym stężeniu mogą powodować zmniejszanie gęstości kości, uszkadzanie krwinek czerwonych, zaburzenia wzroku, kłopoty z pamięcią, uszkodzenia wątroby i nerek. Kwas wersenowy zapobiega tym problemom. Jest nieprzyswajany przez organizm i nieszkodliwy. Posiada właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne.
Najczęstsze częste zastosowania EDTA:
* miażdżyca tętnicza;
* problemy z krążeniem w koniczynach dolnych;
*migreny, częste bóle głowy;
* stan chronicznego zmęczenia i depresja;
Zwolennicy leczenia chelatacją twierdzą także, że EDTA może być przydatny przy leczeniu cukrzycy typu B i choroby Alzheimera. Sam związek jest tematem sporu i licznych kontrowersji. O ile w Stanach Zjednoczonych nie jest niczym osobliwym w medycynie konwencjonalnej, w Polsce wciąż lekarze stosujący kurację chelatowe muszą niejednokrotnie toczyć walkę z Komisją Etyki Lekarskiej oraz innymi instytucjami.
Kuracja w praktyce:
Pojedynczy wlew EDTA kroplówkami trwa zwykle około dwóch godzin. Należy go powtarzać trzy razy w tygodniu. Łącznie na kurację może składać się 30 do 50 zabiegów. To skuteczne działanie, ale na rezultaty trzeba czekać. Czasem konieczne jest ponawianie terapii za jakiś czas. Coraz częściej EDTA przyjmowany jest w tabletkach.
Inne zastosowania EDTA
EDTA jest stosowany w wielu dziedzinach – w służbie zdrowia i urody. Dentyści wykorzystują go do usuwania nieorganicznych zanieczyszczeń przy leczeniu kanałowym zębów. Jest środkiem konserwującym w kosmetykach a także kroplach do oczu (wzmacnia działanie innych środków konserwujących np.: chlorku benzalkoniowego i tiomersalu). Przy analizie krwi służy jako antykoagulant.
Artykuł ma charakter czysto poglądowy.
